Mijn eerste uur chirurgie
Ik herinner me mijn eerste uur chirurgie als geen ander. Verplicht op de voorste rij, in driedelig wit en met net nieuwe klompen, waarvoor ik een enkele week eerder de afweging had gemaakt welke letters erop te schrijven. Om vragen te voorkomen (mijn officiële naam en roepnaam hebben niet dezelfde initiaal), besloot ik het op de initialen van mijn roep- en achternaam de houden. TS. Het is 16.00 uur ’s middags, een groot deel van mijn leeftijdgenoten ligt in stabiele zijligging thuis op de bank films te kijken, een opgedrongen dolce far niente…